എന്നാലുമെന്റെ ലാപ്പേ....
19:43
ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റലിലെ ഒരു സായാഹ്നം. സഹമുറിയത്തി അന്നമ്മയെ ഓസോണ് പാളിയിലെ തുരങ്കത്തെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു കൊല്ലാക്കൊല ചെയ്യുന്നതിനിടയിലാണ് എന്റെ മൊബൈല് പിടഞ്ഞത്. “എടീ, ലാപ്ടോപ്പും കൊണ്ട് നീ ഒന്ന് താഴെ ഇറങ്ങിയെ. ഞാനിപ്പോ അവിടെത്തും.."
ഇതും പറഞ്ഞ് കുട്ടന് ഫോണ് വെച്ചു. ആങ്ങളയാണ്. ഒരേയൊരു ആരോമല് ചേകവര്. ഞങ്ങള് രണ്ടും പഠിക്കുന്നത് ഒരേ കോളേജിലാണ്. ഒരു വര്ഷത്തെ വ്യത്യാസം മാത്രമേയുള്ളൂ. കുട്ടന് പഠിത്തം കഴിഞ്ഞ് കോളേജില് നിന്നും പോകാറായി. എന്തിനാണാവോ ഓര്ക്കാപുറത്തുള്ള ഈ വിളി!
ഓ.. വല്ല സിനിമയോ ഫോട്ടോയോ കോപ്പി ചെയ്യാനാവും. കൂടുതല് ആലോചിച്ചു തല പുണ്ണാക്കാതെ ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റലിന്റെ താഴേക്കു ഇറങ്ങി. അല്പ സമയത്തിനകം കുട്ടന് ഓട്ടോയിലെത്തി. മോണിട്ടര്, സിപിയു, യുപിഎസ്, സ്പീക്കര്, കെട്ടുപിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കീബോര്ഡും മൗസും, കുറെ വയറുകള്.
എല്ലാം എടുത്ത് ഇറക്കി വച്ച് ഒരു ചോദ്യം.
ഇതും പറഞ്ഞ് കുട്ടന് ഫോണ് വെച്ചു. ആങ്ങളയാണ്. ഒരേയൊരു ആരോമല് ചേകവര്. ഞങ്ങള് രണ്ടും പഠിക്കുന്നത് ഒരേ കോളേജിലാണ്. ഒരു വര്ഷത്തെ വ്യത്യാസം മാത്രമേയുള്ളൂ. കുട്ടന് പഠിത്തം കഴിഞ്ഞ് കോളേജില് നിന്നും പോകാറായി. എന്തിനാണാവോ ഓര്ക്കാപുറത്തുള്ള ഈ വിളി!
ഓ.. വല്ല സിനിമയോ ഫോട്ടോയോ കോപ്പി ചെയ്യാനാവും. കൂടുതല് ആലോചിച്ചു തല പുണ്ണാക്കാതെ ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റലിന്റെ താഴേക്കു ഇറങ്ങി. അല്പ സമയത്തിനകം കുട്ടന് ഓട്ടോയിലെത്തി. മോണിട്ടര്, സിപിയു, യുപിഎസ്, സ്പീക്കര്, കെട്ടുപിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കീബോര്ഡും മൗസും, കുറെ വയറുകള്.
എല്ലാം എടുത്ത് ഇറക്കി വച്ച് ഒരു ചോദ്യം.
“നിനക്കിതൊക്കെ കണക്റ്റ് ചെയ്യാന് അറിയാല്ലോ.. അല്ലേ..?”
“ഉം?...” പകുതി ചോദ്യമായും ബാക്കി ഉത്തരമായും ഞാന് മൂളി.
“ഉം?...” പകുതി ചോദ്യമായും ബാക്കി ഉത്തരമായും ഞാന് മൂളി.
“ഞാന് പോകുവല്ലേ.. ഇതെല്ലാം കൂടെ ഇപ്പോ വീട്ടിലോട്ടെടുത്തോണ്ട് പോകാന് നല്ല പാടാ. തല്ക്കാലം ഇതിവിടെ ഇരിക്കട്ടെ. നീ ഒരു കൊല്ലം കൂടെ ഉപയോഗിച്ചേച്ച് നമ്മക്ക് എന്നതാന്നുവെച്ചാ കാണിക്കാം. ആ ലാപ്പിങ്ങു തന്നേരെ. ഞാന് കൊണ്ടോക്കോളാം.”
ഹമ്പടാ! അപ്പോ അതാണ് കാര്യം. സിസ്റ്റം കൊണ്ട് തന്നിട്ട് സൂത്രത്തില് ലാപ്പും കൊണ്ട് പോകാനുള്ള പരിപാടി! ദുഷ്ടാ!!
നേരത്തെ ഒന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് ഞാനെന്റെ തേര്ഡ് ഇയര് വരെയുള്ള ഫോട്ടോസിന്റെ ബാക്കപ്പെങ്കിലും എടുത്തേനെ. കുട്ടന് പറഞ്ഞപ്പോളെ ഞാനങ്ങു സമ്മതിച്ചു. കുറച്ചു കാലമായി അങ്ങനെയാണ്. പണ്ടൊക്കെ ഇങ്ങോട്ടൊരടി കിട്ടിയാല് അങ്ങോട്ടും കൊടുക്കുമായിരുന്നു. പിന്നെ പതിവായി തുടങ്ങുന്നതും തീര്ക്കുന്നതും കുട്ടനായതുകൊണ്ട് ഇപ്പോ ഞാന് ആ കളി വേണ്ടെന്നു വച്ചു. വന്നവഴിയേ കുട്ടന് ലാപ്പും കൊണ്ട് പോയി.
നേരത്തെ ഒന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് ഞാനെന്റെ തേര്ഡ് ഇയര് വരെയുള്ള ഫോട്ടോസിന്റെ ബാക്കപ്പെങ്കിലും എടുത്തേനെ. കുട്ടന് പറഞ്ഞപ്പോളെ ഞാനങ്ങു സമ്മതിച്ചു. കുറച്ചു കാലമായി അങ്ങനെയാണ്. പണ്ടൊക്കെ ഇങ്ങോട്ടൊരടി കിട്ടിയാല് അങ്ങോട്ടും കൊടുക്കുമായിരുന്നു. പിന്നെ പതിവായി തുടങ്ങുന്നതും തീര്ക്കുന്നതും കുട്ടനായതുകൊണ്ട് ഇപ്പോ ഞാന് ആ കളി വേണ്ടെന്നു വച്ചു. വന്നവഴിയേ കുട്ടന് ലാപ്പും കൊണ്ട് പോയി.
ഞാന് സാധനങ്ങള് ഓരോന്നായി നോക്കി. തൂപ്പും വാരുമില്ലാത്ത മെന്സ് ഹോസ്റ്റലിന്റെ മൂലയിലിരുന്ന് പൊടിപിടിച്ചിരിക്കുന്നു. എന് എഫ് എസും കൌണ്ടര് സ്ട്രൈക്കും വേറെ എന്തെല്ലാമോ കളിച്ച് ഒരു അക്ഷരം പോലുമില്ലാത്ത കീബോര്ഡും ലെഫ്റ്റ് ബട്ടണ് കേടായ മൗസും ഉപയോഗശൂന്യമായ യുപിഎസും. കുട്ടന് ഇട്ടേച്ചു പോയ സ്ഥാവരജംഗമ വസ്തുക്കള് പൊടി തുടച്ച് കുട്ടപ്പനാക്കി. എല്ലാം കണക്റ്റ് ചെയ്ത് സ്വിച്ചിട്ടപ്പോള് ആണുങ്ങളുടെ ഇടയില് നിന്നും തരുണീമണികളുടെ ഇടയിലേക്ക് ശാപമോക്ഷം കിട്ടിയ സന്തോഷത്തില് മോണിട്ടര് പുളകത്തോടെ ചിരിച്ചു.
എങ്കിലും എനിക്ക് ആദ്യം കണ്ടപ്പോള് കലിയാണ് വന്നത്. എന്റെ കയ്യിലൊതുങ്ങുന്ന സുന്ദരന് ലെനോവോ ലാപ്ടോപ്പിന് പകരമാണ് ഈ വികലാംഗന് സിസ്റ്റം. ലാപ് വാങ്ങിയിട്ട് മൂന്നാല് മാസമേ ആയിട്ടുള്ളു. തേര്ഡ് ഇയറിലെ മിനി പ്രോജക്റ്റ് എന്നുപറഞ്ഞു നമ്പറിട്ടപ്പോള് സാധാരണ എന്റെ ആവശ്യങ്ങള്ക്കിടയില് ആപ്പ് കേറ്റാറുള്ള കുട്ടനും തടസ്സമൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അതും കുട്ടന് പഴയ സിസ്റ്റവും വെച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്. എന്റെ കാര്യങ്ങള്ക്കെല്ലാം വീട്ടില് അവസാന വാക്ക് കുട്ടന്റെതാണ്.
ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റല് സ്പോര്ട്സിന്റെ 'തവളച്ചാട്ടം' നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് കുട്ടനും കൂട്ടുകാരനും കൂടെയാണ് ലാപ്പ് കൊണ്ടുവന്നു തന്നത്. അന്ന് ഞാന് ഞെട്ടല് രേഖപ്പെടുത്തി. കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞുപോയി. കിട്ടാവുന്നിടത്തു നിന്നെല്ലാം കഴിഞ്ഞ രണ്ടരകൊല്ലത്തെ ഫോട്ടോകള്, സ്റ്റഡി മെറ്റീരിയല്സ്, എന്നുവേണ്ടതെല്ലാം ഒപ്പിച്ച് ഭയങ്കരമായ ആവേശത്തിലായിരുന്നു ഞാന്. ആ ആവേശമാണ് ഇപ്പോ ആകസ്മികമായി അന്ത്യകൂദാശയില് എത്തിനില്ക്കുന്നത്. പിറ്റേന്നു മുതല് കുട്ടന്റെ കാതുകളിലേക്ക് പരാതികള് പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“കുട്ടാ കീബോര്ഡില് അക്ഷരമൊന്നുമില്ല.”
“ങാ. നീ ഉള്ളതു കൊണ്ട് ടൈപ്പ് ചെയ്താ മതി. ആദ്യത്തെ ഒരാഴ്ചത്തെ ബുദ്ധിമുട്ടേ ഉള്ളു. ടൈപ്പിംഗ് പഠിക്കാന് ബെസ്റ്റാ..”
“കുട്ടാ മൗസിന്റെ ലെഫ്റ്റ് ബട്ടണ് ഞെക്കാന് പറ്റത്തില്ല.”
“അതിന് കമ്പ്യൂട്ടറില് മൗസിന്റെ ലെഫ്ടും റൈറ്റും ടോഗിള് ചെയ്യാന് ഓപ്ഷനുണ്ട്. അങ്ങനെ ചെയ്താ മതി.”
“കുട്ടാ UPS വര്ക്ക് ചെയ്യുന്നില്ല.”
“എന്നാ കുറച്ച് നാളത്തെയ്ക്ക് നേരെ കുത്തിക്കോ.. വല്ലോം ടൈപ്പ് ചെയ്യുവാണേല് എടയ്ക്കെടയ്ക്ക് സേവ് ചെയ്താ മതി.” എന്റെ പരാതികള്ക്കൊക്കെ ഉരുളയ്ക്കുപ്പേരി പോലെ കുട്ടന് മറുപടിയുണ്ടായിരുന്നു. കുട്ടന്റടുത്താ കളി!
സംഗതി സത്യമാണ്. ഞാന് ടൈപ്പിങ്ങില് സൂപ്പര്ഫാസ്റ്റായി. പിന്നെ വേറൊരു ഗുണം സിസ്റ്റം ലോക്ക്ചെയ്യാതെ ഇട്ടിട്ടുപോയാലും ഒരു കുഞ്ഞുപോലും കേറി പണി തരില്ല! കീബോര്ഡില് അക്ഷരമൊന്നുമില്ല. ഓണ്സ്ക്രീന് ട്രൈ ചെയ്യാനാണേല് മൗസും അനങ്ങില്ല.
എങ്കിലും എനിക്ക് ആദ്യം കണ്ടപ്പോള് കലിയാണ് വന്നത്. എന്റെ കയ്യിലൊതുങ്ങുന്ന സുന്ദരന് ലെനോവോ ലാപ്ടോപ്പിന് പകരമാണ് ഈ വികലാംഗന് സിസ്റ്റം. ലാപ് വാങ്ങിയിട്ട് മൂന്നാല് മാസമേ ആയിട്ടുള്ളു. തേര്ഡ് ഇയറിലെ മിനി പ്രോജക്റ്റ് എന്നുപറഞ്ഞു നമ്പറിട്ടപ്പോള് സാധാരണ എന്റെ ആവശ്യങ്ങള്ക്കിടയില് ആപ്പ് കേറ്റാറുള്ള കുട്ടനും തടസ്സമൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അതും കുട്ടന് പഴയ സിസ്റ്റവും വെച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്. എന്റെ കാര്യങ്ങള്ക്കെല്ലാം വീട്ടില് അവസാന വാക്ക് കുട്ടന്റെതാണ്.
ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റല് സ്പോര്ട്സിന്റെ 'തവളച്ചാട്ടം' നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് കുട്ടനും കൂട്ടുകാരനും കൂടെയാണ് ലാപ്പ് കൊണ്ടുവന്നു തന്നത്. അന്ന് ഞാന് ഞെട്ടല് രേഖപ്പെടുത്തി. കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞുപോയി. കിട്ടാവുന്നിടത്തു നിന്നെല്ലാം കഴിഞ്ഞ രണ്ടരകൊല്ലത്തെ ഫോട്ടോകള്, സ്റ്റഡി മെറ്റീരിയല്സ്, എന്നുവേണ്ടതെല്ലാം ഒപ്പിച്ച് ഭയങ്കരമായ ആവേശത്തിലായിരുന്നു ഞാന്. ആ ആവേശമാണ് ഇപ്പോ ആകസ്മികമായി അന്ത്യകൂദാശയില് എത്തിനില്ക്കുന്നത്. പിറ്റേന്നു മുതല് കുട്ടന്റെ കാതുകളിലേക്ക് പരാതികള് പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“കുട്ടാ കീബോര്ഡില് അക്ഷരമൊന്നുമില്ല.”
“ങാ. നീ ഉള്ളതു കൊണ്ട് ടൈപ്പ് ചെയ്താ മതി. ആദ്യത്തെ ഒരാഴ്ചത്തെ ബുദ്ധിമുട്ടേ ഉള്ളു. ടൈപ്പിംഗ് പഠിക്കാന് ബെസ്റ്റാ..”
“കുട്ടാ മൗസിന്റെ ലെഫ്റ്റ് ബട്ടണ് ഞെക്കാന് പറ്റത്തില്ല.”
“അതിന് കമ്പ്യൂട്ടറില് മൗസിന്റെ ലെഫ്ടും റൈറ്റും ടോഗിള് ചെയ്യാന് ഓപ്ഷനുണ്ട്. അങ്ങനെ ചെയ്താ മതി.”
“കുട്ടാ UPS വര്ക്ക് ചെയ്യുന്നില്ല.”
“എന്നാ കുറച്ച് നാളത്തെയ്ക്ക് നേരെ കുത്തിക്കോ.. വല്ലോം ടൈപ്പ് ചെയ്യുവാണേല് എടയ്ക്കെടയ്ക്ക് സേവ് ചെയ്താ മതി.” എന്റെ പരാതികള്ക്കൊക്കെ ഉരുളയ്ക്കുപ്പേരി പോലെ കുട്ടന് മറുപടിയുണ്ടായിരുന്നു. കുട്ടന്റടുത്താ കളി!
സംഗതി സത്യമാണ്. ഞാന് ടൈപ്പിങ്ങില് സൂപ്പര്ഫാസ്റ്റായി. പിന്നെ വേറൊരു ഗുണം സിസ്റ്റം ലോക്ക്ചെയ്യാതെ ഇട്ടിട്ടുപോയാലും ഒരു കുഞ്ഞുപോലും കേറി പണി തരില്ല! കീബോര്ഡില് അക്ഷരമൊന്നുമില്ല. ഓണ്സ്ക്രീന് ട്രൈ ചെയ്യാനാണേല് മൗസും അനങ്ങില്ല.
ആ ഒരു വര്ഷം ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റലില് ഉണര്ന്നിരുന്ന മുഴുവന് സമയവും എന്റെ സ്ഥാനം ആ സിസ്റ്റത്തിനുമുന്നിലായിരുന്നു. ഞാന് കടലാസില് ഓരോന്ന് കുത്തിക്കുറിച്ചിടും. സഹമുറിയത്തികള്ക്ക് വായിക്കാന് കൊടുത്ത് അഭിമാനത്തോടെ ഞെളിഞ്ഞു നില്ക്കും. അങ്ങനെ ഞെളിഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന ഒരു നട്ടുച്ചക്കാണ് ഞെട്ടിക്കുന്ന ആ വാര്ത്ത പുറംതോട് പൊട്ടിച്ചു പുറത്തേക്കു വന്നത്.
“ഡുണ്ടു മോള്ക്ക് ബ്ലോഗും കൊറേ ഫോളോവേഴ്സും ഒക്കെ ഒണ്ട്.”
ബ്ലോഗോ! ദെന്താത്!! കേട്ടമാത്രയില് തപ്പിപ്പിടിച്ചു ഞാന് ബ്ലോഗ് എന്താണെന്ന് കണ്ടുപിടിച്ചു. ഈ ബ്ലോഗിലെന്താ ഉള്ളതെന്നു അറിയണമല്ലോ. ലാസ്റ്റ് സെമസ്റ്ററിന്റെ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയുടെ സ്റ്റഡി ലീവാണ്. ബ്ലോഗെന്താന്നറിയാനും കേറി നിരങ്ങാനുമൊക്കെ പറ്റിയ സമയം. ഡുണ്ടു മോള്ടെ ബ്ലോഗില് പോയി നോക്കിയപ്പോ 8 ഫോളോവേഴ്സ് . ഞാനും കൂടി. അതോടെ '9' എന്ന് കാണിച്ചു. ഇതാണോ 'കൊറേ' ഫോളോവേഴ്സ് എന്ന് പറഞ്ഞത്!
അങ്ങനെ രാശി നോക്കി വാശിക്കൊരു ബ്ലോഗു തുടങ്ങി. പഴയതൊക്കെ എടുത്ത് പോസ്റ്റി. “ഈ പെണ്ണൊന്നും പഠിക്കുന്നില്ല ” എന്ന് നാഴികക്ക് നാല്പതുവട്ടം സഹമുറിയത്തി പറഞ്ഞിട്ടും നുമ്മ കുലുങ്ങിയില്ല. ബൂലോകമെന്ന വിര്ച്വല് ലോകത്തില് ബ്ലോഗിന്റെയും കമന്റിന്റെയും ഫോളോവേഴ്സിന്റെയും ആനന്ദത്തില് ആറാടുകയായിരുന്നു ഞാന്.
കണ്ണുള്ളപ്പോള് കണ്ണിന്റെ വിലയറിയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞതുപോലെയായിരുന്നു ആ സിസ്റ്റത്തിന്റെ കാര്യം. ജോലിക്ക് കയറിയപ്പോള് ലാപ്പൊട്ട് വാങ്ങിയതുമില്ല. സിസ്റ്റം വീട്ടില് ഇട്ടിട്ട് പോരുകയും ചെയ്തു. ആദ്യമൊക്കെ കുട്ടന് “നിനക്ക് ക്ലയന്റ് ലാപ്ടോപ് കിട്ടുമോന്ന് നോക്കെടി ഇല്ലെങ്കില് വാങ്ങാം.” എന്ന് പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
ഓഫീസില് വെച്ച് അല്ലറ ചില്ലറ കമന്റിങ്ങിനു നോക്കിയപ്പോള് എവിടെ നിന്നോ മുറുമുറുപ്പുകള് കേട്ടു. ഒരു ചെറിയ ഓണ്സൈറ്റ് ട്രിപ്പിനു ഞാന് യാത്ര പറഞ്ഞപ്പോള് വളരെ സ്നേഹത്തോടെ ടീം ലീഡ് അണ്ണന് ഒന്നേ പറഞ്ഞുള്ളൂ.
“ദൈവത്തെയോര്ത്ത് അവിടെ ചെന്ന് ബ്ലോഗു തുറന്ന് ആരെക്കൊണ്ടും അതുമിതും പറയിപ്പിക്കരുത്.”
അന്നുതൊട്ടിന്നുവരെ ഓഫീസിലെ സിസ്റ്റം ബ്ലോഗുപോയിട്ട് മലയാളം പോലും കണ്ടില്ല.
“ഡുണ്ടു മോള്ക്ക് ബ്ലോഗും കൊറേ ഫോളോവേഴ്സും ഒക്കെ ഒണ്ട്.”
ബ്ലോഗോ! ദെന്താത്!! കേട്ടമാത്രയില് തപ്പിപ്പിടിച്ചു ഞാന് ബ്ലോഗ് എന്താണെന്ന് കണ്ടുപിടിച്ചു. ഈ ബ്ലോഗിലെന്താ ഉള്ളതെന്നു അറിയണമല്ലോ. ലാസ്റ്റ് സെമസ്റ്ററിന്റെ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയുടെ സ്റ്റഡി ലീവാണ്. ബ്ലോഗെന്താന്നറിയാനും കേറി നിരങ്ങാനുമൊക്കെ പറ്റിയ സമയം. ഡുണ്ടു മോള്ടെ ബ്ലോഗില് പോയി നോക്കിയപ്പോ 8 ഫോളോവേഴ്സ് . ഞാനും കൂടി. അതോടെ '9' എന്ന് കാണിച്ചു. ഇതാണോ 'കൊറേ' ഫോളോവേഴ്സ് എന്ന് പറഞ്ഞത്!
അങ്ങനെ രാശി നോക്കി വാശിക്കൊരു ബ്ലോഗു തുടങ്ങി. പഴയതൊക്കെ എടുത്ത് പോസ്റ്റി. “ഈ പെണ്ണൊന്നും പഠിക്കുന്നില്ല ” എന്ന് നാഴികക്ക് നാല്പതുവട്ടം സഹമുറിയത്തി പറഞ്ഞിട്ടും നുമ്മ കുലുങ്ങിയില്ല. ബൂലോകമെന്ന വിര്ച്വല് ലോകത്തില് ബ്ലോഗിന്റെയും കമന്റിന്റെയും ഫോളോവേഴ്സിന്റെയും ആനന്ദത്തില് ആറാടുകയായിരുന്നു ഞാന്.
കണ്ണുള്ളപ്പോള് കണ്ണിന്റെ വിലയറിയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞതുപോലെയായിരുന്നു ആ സിസ്റ്റത്തിന്റെ കാര്യം. ജോലിക്ക് കയറിയപ്പോള് ലാപ്പൊട്ട് വാങ്ങിയതുമില്ല. സിസ്റ്റം വീട്ടില് ഇട്ടിട്ട് പോരുകയും ചെയ്തു. ആദ്യമൊക്കെ കുട്ടന് “നിനക്ക് ക്ലയന്റ് ലാപ്ടോപ് കിട്ടുമോന്ന് നോക്കെടി ഇല്ലെങ്കില് വാങ്ങാം.” എന്ന് പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
ഓഫീസില് വെച്ച് അല്ലറ ചില്ലറ കമന്റിങ്ങിനു നോക്കിയപ്പോള് എവിടെ നിന്നോ മുറുമുറുപ്പുകള് കേട്ടു. ഒരു ചെറിയ ഓണ്സൈറ്റ് ട്രിപ്പിനു ഞാന് യാത്ര പറഞ്ഞപ്പോള് വളരെ സ്നേഹത്തോടെ ടീം ലീഡ് അണ്ണന് ഒന്നേ പറഞ്ഞുള്ളൂ.
“ദൈവത്തെയോര്ത്ത് അവിടെ ചെന്ന് ബ്ലോഗു തുറന്ന് ആരെക്കൊണ്ടും അതുമിതും പറയിപ്പിക്കരുത്.”
അന്നുതൊട്ടിന്നുവരെ ഓഫീസിലെ സിസ്റ്റം ബ്ലോഗുപോയിട്ട് മലയാളം പോലും കണ്ടില്ല.
മൊബൈലില് ഇന്ഡിക് കീബോര്ഡുകൊണ്ട് ഒരു പയറ്റു പയറ്റിയെങ്കിലും തല മരവിച്ചതല്ലാതെ വേറെ ഗുണമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. അതിനിടയില് കുത്തിക്കുറിച്ചിരുന്ന ബുക്കെടുത്ത് അവളുമാര് ഫ്ലാറ്റിന്റെ പറ്റു ബുക്കാക്കി. അതോടെ എന്റെ "ലോക സാഹിത്യം" ആ കണക്കുകളില് മുങ്ങി മരിച്ചു.
“പുതിയൊരു ലാപ്ടോപ് വാങ്ങണം.” കുട്ടന്റെ മുന്പില് കാര്യം പറഞ്ഞു. ബ്ലോഗിങ്ങിങ്ങെന്നു കേട്ടാല് സമ്മതിക്കില്ല. (കട്ടായം! എന്റെ എഴുത്തിനെക്കുറിച്ച് അത്ര മതിപ്പാണ്)
“എടീ ഞാനീ ലാപ് സിനിമ കാണാന് വേണ്ടി മാത്രമാ ഉപയോഗിക്കുന്നേ.ഞാനൊരു ഐപാഡ് വാങ്ങിക്കാം. അപ്പോ ലാപ് നിനക്ക് തന്നേക്കാം.”
സംഗതി കൊള്ളാം. ഞാന് ഹാപ്പിയായി. താമസിയാതെ കുട്ടന് ഐപാഡു വാങ്ങി. അതില് സിനിമ കാണലും തുടങ്ങി. പക്ഷെ ലാപ്പ് തിരിച്ച് എന്റെ കയ്യിലേക്ക് എത്തിയില്ല. ശരം പോലെ ചോദ്യം പോയി.
“എടീ ഞാനേ വേറെ കമ്പനി നോക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പോ റെസ്യുമെ എഡിറ്റ് ചെയ്യണേല് ഐപാഡില് എല്ലാ ഫോണ്ടും സപ്പോര്ട്ട് ചെയ്യത്തില്ല.”
അത് സത്യമാണ്. എന്നാ പിന്നെ അതൂടെ കഴിയട്ടെ. വേകുവോളം കാക്കാമെങ്കില് ആറുവോളം കാക്കാനാണോ പാട്. ഞാനിവിടെ കണ്ണിലെണ്ണയൊഴിച്ചിരിപ്പാണ്. ഇനി ലാപ്ടോപ് കിട്ടീട്ട് വേണം ഒരു കലക്ക് കലക്കാന്. കടലോളം അനുഭവങ്ങളുണ്ട് എന്നൊക്കെ പറയാം. ഒക്കെക്കൂടി ഇവിടെയിട്ടു നിങ്ങളെയൊക്കെ ഇഞ്ചിഞ്ചായി സന്തോഷിപ്പിക്കണം. എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചാലും ആശിര്വദിച്ചാലും.
(വാല്ക്കഷണം: എന്റെ ലാപ് മോഹത്തിന് പിന്നില് ഇത്ര വലിയ ചരിത്രമുണ്ടെന്നു കുട്ടന് പോലും അറിയില്ല. എന്നാലും കുട്ടന് ഈ പോസ്റ്റ് കാണാതിരിക്കണേ കര്ത്താവേ...)
“പുതിയൊരു ലാപ്ടോപ് വാങ്ങണം.” കുട്ടന്റെ മുന്പില് കാര്യം പറഞ്ഞു. ബ്ലോഗിങ്ങിങ്ങെന്നു കേട്ടാല് സമ്മതിക്കില്ല. (കട്ടായം! എന്റെ എഴുത്തിനെക്കുറിച്ച് അത്ര മതിപ്പാണ്)
“എടീ ഞാനീ ലാപ് സിനിമ കാണാന് വേണ്ടി മാത്രമാ ഉപയോഗിക്കുന്നേ.ഞാനൊരു ഐപാഡ് വാങ്ങിക്കാം. അപ്പോ ലാപ് നിനക്ക് തന്നേക്കാം.”
സംഗതി കൊള്ളാം. ഞാന് ഹാപ്പിയായി. താമസിയാതെ കുട്ടന് ഐപാഡു വാങ്ങി. അതില് സിനിമ കാണലും തുടങ്ങി. പക്ഷെ ലാപ്പ് തിരിച്ച് എന്റെ കയ്യിലേക്ക് എത്തിയില്ല. ശരം പോലെ ചോദ്യം പോയി.
“എടീ ഞാനേ വേറെ കമ്പനി നോക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പോ റെസ്യുമെ എഡിറ്റ് ചെയ്യണേല് ഐപാഡില് എല്ലാ ഫോണ്ടും സപ്പോര്ട്ട് ചെയ്യത്തില്ല.”
അത് സത്യമാണ്. എന്നാ പിന്നെ അതൂടെ കഴിയട്ടെ. വേകുവോളം കാക്കാമെങ്കില് ആറുവോളം കാക്കാനാണോ പാട്. ഞാനിവിടെ കണ്ണിലെണ്ണയൊഴിച്ചിരിപ്പാണ്. ഇനി ലാപ്ടോപ് കിട്ടീട്ട് വേണം ഒരു കലക്ക് കലക്കാന്. കടലോളം അനുഭവങ്ങളുണ്ട് എന്നൊക്കെ പറയാം. ഒക്കെക്കൂടി ഇവിടെയിട്ടു നിങ്ങളെയൊക്കെ ഇഞ്ചിഞ്ചായി സന്തോഷിപ്പിക്കണം. എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചാലും ആശിര്വദിച്ചാലും.
(വാല്ക്കഷണം: എന്റെ ലാപ് മോഹത്തിന് പിന്നില് ഇത്ര വലിയ ചരിത്രമുണ്ടെന്നു കുട്ടന് പോലും അറിയില്ല. എന്നാലും കുട്ടന് ഈ പോസ്റ്റ് കാണാതിരിക്കണേ കര്ത്താവേ...)