അവള്
13:51
യാന്ത്രികമായി മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഓഫീസ്
ജീവിതത്തിനിടയില് വല്ലപ്പോഴും പിറന്ന മണ്ണിന്റെ വിളി വരും. ഇത്തവണയും വിളി
ശക്തമായി. തീരുമാനിച്ചു. നാട്ടിലേയ്ക്ക് പോകണം. ബംഗലുരുവും കോട്ടയവും അത്ര
അകലെയൊന്നുമല്ലല്ലോ. ഇടയ്ക്കൊക്കെ ഉള്വിളി വരുന്നതാണ്.ഇത്തവണയും
താമസിപ്പിച്ചില്ല. അടുത്ത തീവണ്ടിക്ക് കയറി. നാട്ടിലേയ്ക്ക്! പണ്ടേ എനിക്ക്
പെട്ടിയെടുക്കുന്ന ശീലം ഇല്ല- പോകും വരും എന്നല്ലാതെ! തോളിലൊതുങ്ങുന്നൊരു ബാഗു
തന്നെ ധാരാളം.
പാലക്കാടെത്തിയപ്പോള് ശ്വാസം ഒന്ന് ആഞ്ഞ് ഉള്ളിലേയ്ക്കെടുത്തു.
തോന്നുമ്പോളൊക്കെ വരുന്നത് കൊണ്ടാവണം – പിറന്ന നാടിന്റെ ഗന്ധത്തോട് നൊസ്ടാള്ജിയ
ഒന്നും തോന്നിയില്ല. കോട്ടയത്തുനിന്ന് 2 മണിക്കൂര് ബസ് യാത്ര! 2 വണ്ടി
മാറിക്കയറണം. സീറ്റുള്ള ബസ് നോക്കി ഇരുന്നതാണ്. പക്ഷേ, ഒരു കിഴവന് എന്നെ ചാരി
നില്ക്കുന്നതിനേക്കാള് സുഖം, ഞാന് നില്ക്കുന്നതാണെന്ന് തോന്നിയപ്പോള്
എഴുന്നേറ്റു കൊടുത്തു. നാട്ടിലേയ്ക്ക് വന്നതറിഞ്ഞ് പ്രകാശന്
വിളിച്ചിരുന്നു.എന്റെ അനിയന്.അമ്മ അവന്റെ ഒപ്പമാണ്. ഇപ്പോള് ആകെ വിളിയും
പറച്ചിലുമൊക്കെ അവനോടെ ഉള്ളു. ഫോണില് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോളാണ് അവള് എന്റെ
കണ്ണില് ഉടക്കിയത്. ഡ്രൈവര് സീറ്റിനു തൊട്ടു പിറകില് യാത്രക്കാര്ക്ക് അഭിമുഖമായുള്ള
ബസിന്റെ പെട്ടിപ്പുറത്തിരുന്നുമുന്പിലിരിക്കുന്ന ആരോടോ വാ തോരാതെ സംസാരിക്കുന്ന പെണ്കുട്ടി.
ഒരു 20 വയസ്സ് കാണും. ആരോടാണിത്ര കുശലം പറയുന്നതെന്ന് അറിയാന് ഞാന് എത്തി
നോക്കി. ഒരു വല്യമ്മച്ചി. പുറത്ത് കുറച്ചു
റബ്ബര് കാടുകളും കോണ്ക്രീറ്റ് സൗധങ്ങളുമല്ലാതെ വിശേഷിച്ചൊന്നും ഇല്ലാത്തത്
കൊണ്ടാവണം സമയം കൊല്ലാനായി ഞാന് അവളെത്തന്നെ നോക്കിയിരുന്നത്. നല്ല പ്രസരിപ്പും
ചുറുചുറുക്കും ഉള്ളൊരു പെണ്കുട്ടി. ‘ആരെയും ആകര്ഷിക്കുന്ന സൗന്ദര്യം’ എന്നൊന്നും
പറയാനില്ലെങ്കിലും എന്തോ ഒരു ഭംഗി. ഞങ്ങളുടെ തന്നെ ‘ഫാഷയില്’ പറഞ്ഞാല് ‘ഫംഗി’. ഞാന് നോക്കുന്നത് അവള് കണ്ടു. എനിക്ക് നാണക്കേട് ഒന്നും തോന്നിയില്ല. എന്റെ
നോട്ടം അവള് ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടെന്നു തോന്നി. മുന്പിലിരിക്കുന്ന തല നരച്ച
അമ്മച്ചിയോടുള്ള കലപില സംസാരത്തിനിടെ വല്ലപ്പോഴും അവള് കണ്കോണിലൂടെ
നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷെ ഇപ്പോളും ഞാന് ബസില് ഉണ്ടോ എന്നാവാം.
അല്ലെങ്കില് ഇപ്പോഴും നോക്കുന്നുണ്ടോ എന്നാവാം. അവള് ഫോണ്
ചെവിയോടടുപ്പിച്ചപ്പോള് ഞാനും കാതു കൂര്പ്പിച്ചു. “അമ്മച്ചീ, ആറ്റില്
മുങ്ങിക്കുളിക്കാനുള്ള വെള്ളം ഉണ്ടല്ലോ അല്ലേ...?? എനിക്ക് പോകുന്നെന്നു മുന്പേ
ചക്ക വേവിച്ചു തരണം.. ഞാന് മിക്കവാറും നാളെയോ മറ്റന്നാളോ തിരിച്ചു പോകും കേട്ടോ..”
എന്നിങ്ങനെ സംസാരം തുടര്ന്നപ്പോള് ഏതോ തനി അച്ചായത്തി കുട്ടിയാണെന്ന്
മനസ്സിലായി.
എനിക്ക്
ഇറങ്ങിക്കയറാനുള്ള bus standഎത്തി. അവളും
എഴുന്നേല്ക്കുകയാണ്. പക്ഷെ സന്തോഷിക്കാനുള്ള വകയില്ല.. ഇവിടം ഒരു നാല്ക്കവല
പോലെയാണ്.. നാല് വലിയ പ്രദേശങ്ങളിലേയ്ക്കുള്ള വഴികള് തിരിഞ്ഞു പോകുന്നു. അവള്
എങ്ങോട്ടാണെന്ന് ആര്ക്കറിയാം. അവളുടെ മടിയിലുരുന്ന വലിയ പെട്ടി മുന്പിലെ
വലിയമ്മച്ചിക്ക് കൊടുത്ത് യാത്ര പറഞ്ഞപ്പോള് മാത്രമാണ് അവര് അപരിചിതരായിരുന്നു
എന്നും ആ പെട്ടി അമ്മച്ചിയെ സഹായിക്കാനായി അവള് വാങ്ങിപ്പിടിച്ചതായിരുന്നു
എന്നുമുള്ള സത്യം ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയത്. പരിസരം മറന്നു ഞാന് വാ പൊളിച്ചു നിന്നു.
അവള് അത് കണ്ട് ഒരു ചിരി പാസ്സാക്കി. അവള് ഇറങ്ങി. ‘എന്നെ ഇത്രയും സമയം
സന്തോഷിപ്പിച്ച മിടുക്കിക്കുട്ടീ thanks’ എന്ന് മനസ്സില് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാനും.
പണ്ട് പതിവായുണ്ടായിരുന്ന
ചുവന്ന യുണിഫോമിന് പകരം ഇപ്പോള് നീലയും വെള്ളയുമിട്ട് കുട്ടപ്പനായിപ്പോയ ഒരു ആനവണ്ടിയില്
കയറി ടിക്കെറ്റ് എടുത്ത് വെറുതെ മുന്പിലേയ്ക്ക് നോക്കിയപ്പോള് സന്തോഷം കൊണ്ട്
എന്റെ കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി. അവള്! അവള് എങ്ങോട്ടാണ് ടിക്കറ്റ് എടുക്കുന്നതെന്ന്
ശ്രദ്ധിക്കാന് ഞാന് ഒരു വിഫല ശ്രമം നടത്തി. ഇത്തവണ അവള് നില്ക്കുകയാണ്. ഞാനും.
അവളുടെ അടുത്ത് എത്തിപ്പെടുക ശ്രമകരമായൊരു ജോലി ആയതിനാല് ആ ഉദ്യമം മുളയിലെ ഞാന്
ഉപേക്ഷിച്ചു. എന്നിട്ട് നയനാനന്ദകരമായ വായ്നോട്ടം തുടര്ന്നു.ഏറ്റവും മുന്നിലെ
സീറ്റില് ഒരു ചീള് ചെക്കന് അമ്മയുടെ മടിയില് എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു കലാപരിപാടികള്
കാണിക്കുകയാണ്. ഒരു രണ്ടുമൂന്ന് വയസ് കാണും. തിരിഞ്ഞു നിന്നാണ് അഭ്യാസ പ്രകടനം. ഒരു
സുന്ദരക്കുട്ടപ്പന്. ഞാന് അവളെ നോക്കി. അവള് ആ ചെക്കനെ തന്നെ കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ
നോക്കി നില്ക്കുകയാണ്. അവളുടെ കണ്ണിനു എന്തോ വശ്യത ഉണ്ട്. പയ്യന് തിരിഞ്ഞു
നോക്കി. അവള് ഇമ ചിമ്മിത്തുറന്നു. പയ്യന് അത് രസമായി തോന്നി. അവനും ഇമ ചിമ്മി.
അവര് രണ്ടും കൂടി പിന്നെ കലാ പരിപാടി തുടര്ന്നു. അതിനിടയില് ഇമ വെട്ടിച്ച് ഒരു മിന്നായം പോലെ എന്നെ നോക്കാനും അവള് മറന്നില്ല. എന്ത്
പെട്ടെന്നാണ് ഇവള് ആ കൊച്ചിനെ കറക്കിയെടുത്തത്. ഞാന് അത്ഭുതപ്പെട്ടു. ആ
വല്യമ്മച്ചിയും ചിലപ്പോ അങ്ങനെ പാട്ടിലാക്കിയതാവും. ആറും അറുപതും ഒരുപോലെ
എന്നല്ലേ.. ഇടയ്ക്കെപ്പോളോ “അമ്മേ ദാ ആ ചേച്ചി എന്നെ കണ്ണടച്ച് കാണിക്കുന്നു”
എന്ന് ചെക്കന് ഉറക്കെ പറഞ്ഞത് എല്ലാവരിലും ചിരി പടര്ത്തി. അവളും ചിരിച്ചു. ആ
കൊച്ചു കുഞ്ഞിന്റെ പോലെ തന്നെ നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി.
സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. അവള് മുടിയൊന്നൊതുക്കി വച്ചു. തോളില് കിടന്ന ബാഗ് നേരെയാക്കി.
“അയ്യോ.. പോകാന് തുടങ്ങുവാണോ...?” ആത്മഗതം ഉച്ചത്തിലാവാതിരിക്കാന് ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചു.
ചെക്കന് അമ്മയുമായുള്ള ഗുസ്തിയില് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു. അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതേയില്ല. അവള് അവനെത്തന്നെയാണ് നോക്കുന്നത്. കൊച്ചിനോടോന്നു യാത്ര പറയണമെന്ന് തോന്നിക്കാണും. പാവം!
തെറ്റ് പറയരുതല്ലോ. അപ്പോഴും പയ്യന് നോക്കുന്നതേ ഇല്ല. അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു വരുന്നത് എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ചെക്കന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി ചിരിച്ചു. അവള് കൈ വീശിക്കാണിച്ചു.
“പോവ്വാ..”
അത് എന്നോടും കൂടി ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി, വാസ്തവത്തില് അങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ലെങ്കിലും! ആ സുന്ദരക്കുട്ടനും നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ കൈ വീണ്ടും വീണ്ടും ഉയര്ത്തി വീശിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവള് മുന്വാതില് എത്തും വരെ. അറിയാതെ ഉയര്ന്നു പോയ എന്റെ കൈ ആരും കാണാതിരിക്കാന് ഞാന് മുകളിലുള്ള കമ്പിയില് പിടിച്ചു. ഇറങ്ങും മുന്പ് അവള് ഒന്നുകൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഓര്ക്കാപ്പുറത്ത് ചെക്കനൊരു ചക്കരയുമ്മ കാറ്റില് പറത്തി വിട്ടു. അവളുടെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു. മുത്തുമണി പൊഴിയും പോലെ വിടര്ന്ന ചിരിയോടെ അവളും തിരിച്ചൊരെണ്ണം കാറ്റില് പറത്തി. ചെക്കനെ തഴുകി മുന്നോട്ടു വന്ന കാറ്റ് ആരും കാണാതെ ഞാന് പിടിച്ചു വെച്ചു. പിന്വാതിലിലൂടെ അതേ സ്റ്റോപ്പില് ഇറങ്ങിയാലോ...??? അവളുടെ വശ്യമായ ചിരി വിളിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി. ഇറങ്ങിയിട്ട്...???? ആലോചിച്ചു നിന്നപ്പോളെയ്ക്കും മണി രണ്ടടിച്ച് വണ്ടി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. മനസ്സ് നിറയ്ക്കുന്ന ചിരിയോടെ അവളും. മുന്നോട്ടായുന്ന വണ്ടിയില് നിന്നും തല പിന്നിലെയ്ക്കിട്ട് അവളുടെ യാത്ര ഞാന് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവള് കണ്ണില് ഒരു പൊട്ടായി മായും വരെ!!!!!!!!
ചെക്കന് അമ്മയുമായുള്ള ഗുസ്തിയില് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു. അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതേയില്ല. അവള് അവനെത്തന്നെയാണ് നോക്കുന്നത്. കൊച്ചിനോടോന്നു യാത്ര പറയണമെന്ന് തോന്നിക്കാണും. പാവം!
തെറ്റ് പറയരുതല്ലോ. അപ്പോഴും പയ്യന് നോക്കുന്നതേ ഇല്ല. അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു വരുന്നത് എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ചെക്കന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി ചിരിച്ചു. അവള് കൈ വീശിക്കാണിച്ചു.
“പോവ്വാ..”
അത് എന്നോടും കൂടി ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി, വാസ്തവത്തില് അങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ലെങ്കിലും! ആ സുന്ദരക്കുട്ടനും നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ കൈ വീണ്ടും വീണ്ടും ഉയര്ത്തി വീശിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവള് മുന്വാതില് എത്തും വരെ. അറിയാതെ ഉയര്ന്നു പോയ എന്റെ കൈ ആരും കാണാതിരിക്കാന് ഞാന് മുകളിലുള്ള കമ്പിയില് പിടിച്ചു. ഇറങ്ങും മുന്പ് അവള് ഒന്നുകൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഓര്ക്കാപ്പുറത്ത് ചെക്കനൊരു ചക്കരയുമ്മ കാറ്റില് പറത്തി വിട്ടു. അവളുടെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു. മുത്തുമണി പൊഴിയും പോലെ വിടര്ന്ന ചിരിയോടെ അവളും തിരിച്ചൊരെണ്ണം കാറ്റില് പറത്തി. ചെക്കനെ തഴുകി മുന്നോട്ടു വന്ന കാറ്റ് ആരും കാണാതെ ഞാന് പിടിച്ചു വെച്ചു. പിന്വാതിലിലൂടെ അതേ സ്റ്റോപ്പില് ഇറങ്ങിയാലോ...??? അവളുടെ വശ്യമായ ചിരി വിളിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി. ഇറങ്ങിയിട്ട്...???? ആലോചിച്ചു നിന്നപ്പോളെയ്ക്കും മണി രണ്ടടിച്ച് വണ്ടി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. മനസ്സ് നിറയ്ക്കുന്ന ചിരിയോടെ അവളും. മുന്നോട്ടായുന്ന വണ്ടിയില് നിന്നും തല പിന്നിലെയ്ക്കിട്ട് അവളുടെ യാത്ര ഞാന് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവള് കണ്ണില് ഒരു പൊട്ടായി മായും വരെ!!!!!!!!